Projekty Heleny Papee-Bożyk

O Helenie Papée-Bożyk

Artystka studiowała w latach 1935–1939 na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Władysława Jarockiego, Kazimierza Sichulskiego, Stanisława Filipkiewicza i Wojciecha Weissa. Dyplom uzyskała w 1945 roku. Uprawiała malarstwo sztalugowe, zaś tematami jej prac były przede wszystkim: portrety, kwiaty, pejzaże. Twórczość w zakresie projektowania witraży rozpoczęła w 1956 roku od współpracy z Edwardem Kwiatkowskim z Torunia. Od tego czasu wykonała autorskie projekty do ponad dwustu kościołów, między innymi do: kościoła parafialnego w Szydłowie, bazyliki św. Stanisława Kostki w Łodzi, katedry praskiej w Warszawie, kościoła ewangelicko-augsburskiego w Warszawie. Była członkiem Międzynarodowego Centrum Witrażownictwa w Chartres. W 1977 roku otrzymała Złoty Medal Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Warszawie.

Na temat jej twórczości tak pisał kiedyś Ignacy Trybowski:

Obrazy Heleny Bożyk odznaczają się własnym charakterem. Nie hołdują abstrakcjonizmowi, będąc wyrazem refleksyjnej, wnikliwej obserwacji realnego świata i tego szczególnego źródła doznań interpretacją za pomocą rzetelnych umiejętności warsztatowych, biegłego posługiwania się rysunkiem i wrażliwości kolorystycznej. Te cechy talentu dają znać o sobie w indywidualny sposób zwłaszcza w ulubionej i wyspecjalizowanej przez artystkę tematyce portretowej, martwych natur i kwiatów (...)  I wreszcie - sztuka witrażownicza Heleny Bożyk.

Helena Papée-Bożyk mieszkała w Krakowie, jej najbliższa rodzina również poświeciła się sztuce: mąż - Eugeniusz Bożyk (1912-1983), był scenografem filmowym i teatralnym, starszy syn Jerzy - kompozytorem i piosenkarzem, młodszy Piotr - prodziekanem Wydziału Form Przemysłowych Krakowskiej ASP. Najmłodsza członkini rodu Marta Bożyk działa jako artystka malarka, graficzka, projektantka witraży.

Kolekcja projektów witraży

W zbiorach Centrum znajduje się 196 projektów witraży autorstwa Heleny Papée-Bożyk przekazanych nam przez Piotra Bożyka i Jerzego Bożyka na mocy umowy darowizny z 2011 roku. Są to unikatowe muzealia dotyczące witraży z kościołów w następujących miejscowościach:

Lp.

Kościół/miejscowość

 

Liczba jednostek inwentarzowych

 

1.

Bełchatów

dwie jednostki inwentarzowe

2.

Bemowo

jedna jednostka inwentarzowa

3.

Białobrzegi

pięć jednostek inwentarzowych

4.

Błonie

jedna jednostka inwentarzowa

5.

Dąbrowa

28 jednostek inwentarzowych

6.

Dąbrowa Białostocka

sześć jednostek inwentarzowych

7.

Długosiodło

19 jednostek inwentarzowych

8.

Gdańsk-Chełm

jedna jednostka inwentarzowa

9.

Grabowo

jedna jednostka inwentarzowa

10.

Gzy

dwie jednostki inwentarzowe

11.

Huszcza

jedna jednostka inwentarzowa

12.

Jabłoń

dwie jednostki inwentarzowe

13.

Józefów

15 jednostek inwentarzowych

14.

Kamionek

osiem jednostek inwentarzowych

15.

Kobylin

cztery jednostki inwentarzowe

16.

Krasne

pięć jednostek inwentarzowych

17.

Łaskarzew

trzy jednostki inwentarzowe

18.

Mińsk Mazowiecki

jedna jednostka inwentarzowa

19.

Orszymowo

jedna jednostka inwentarzowa

20.

Piaseczno

trzy jednostki inwentarzowe

21.

Płonka

trzy jednostki inwentarzowe

22.

Przasnysz

sześć jednostek inwentarzowych

23.

Rembertów

trzy jednostki inwentarzowe

24.

Serock

cztery jednostki inwentarzowe

25.

Siedlce

siedem jednostek inwentarzowych

26.

Sierpc

dwie jednostki inwentarzowe

27.

Staroźreby

sześć jednostek inwentarzowych

28.

Suwałki

dwie jednostki inwentarzowe

29.

Szreńsk

cztery jednostki inwentarzowe

30.

Szyszki

trzy jednostki inwentarzowe

31.

Warszawa

dwie jednostki inwentarzowe

32.

Warszawa (Kredytowa)

47 jednostek inwentarzowych

33.

Winnica

cztery jednostki inwentarzowe

34.

Wrona

sześć jednostek inwentarzowych

35.

niezidentyfikowana lokalizacja

osiem jednostek inwentarzowych