Osada społeczności scytyjskiego kręgu kulturowego w Hruszowicach, stan. 2, jako element tzw. aglomeracji chotynieckiej

Prezentowana monografia jest efektem projektu pod tym samym tytułem realizowanego przez Instytut Archeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego. Książka ma na celu publikację materiałów archeologicznych pozyskanych podczas badań związanych z budową autostrady A4 w latach 2009-2012. Wśród wielu odkrytych wówczas źródeł, bardzo interesujące są te związane z wczesną epoką żelaza. Ten okres w dziejach reprezentują obiekty wziemne takie jak jamy zasobowe, ślady po konstrukcjach naziemnych i częściowo zagłębionych w podłoże (w tym pozostałości domostw), paleniska oraz studnie. W obrębie obiektów archeologicznych odkryto bardzo liczne zabytki ruchome, głównie fragmenty naczyń glinianych. Wśród innych zabytków wymienić należy wykonane z gliny przęśliki i szpulki (tzw. katuszki), brązowe grociki strzał, kościane zapięcie kołczanu, brązowe i żelazne szpile a także elementy rzędu końskiego (żelazne wędzidła i fragment pobocznicy wykonanej z poroża). Wszystkie te źródła (obiekty wziemne i zabytki ruchome) znajdują swoje ścisłe analogie w środowisku leśnostepowego wariantu kultury scytyjskiej, a więc wśród społeczności zajmujących tereny wschodnioeuropejskiego lasostepu – strefy mieszanych formacji trawiastych (step) i liściastych na terenach współczesnej Ukrainy. Analiza chronologiczna odkrytych zabytków w połączeniu z wynikami datowań radiowęglowych pozwoliła na osadzenie chronologii osiedli w Hruszowicach w okresie przypadającym na czasy między połową VII a V w. p.n.e. Ponadto, na stanowisku tym odkryto również zabytki, które można łączyć ze społecznościami ze strefy lasostepu rozwijających się w okresie wcześniejszym (X-IX w. p.n.e.).

Projekt "Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury".