dr Sebastian Dudzik

Sebastian Dudzik 

 Czy artystyczny recycling/upcycling matrycy i odbitki unieważnia graficzny genotyp? Pytania o naturę rozciągania procesu graficznego. 

Wystąpienie traktować będzie o problemie definiowania procesowego wyjścia poza za druk czy projekcję w grafice artystycznej. W dobie „medialnego” oraz „post-medialnego” definiowania sztuki wyjście poza ustalone tradycją ramy procesowe wydaje się być dowodem na unieważnienie wyjściowego medium. Zgodnie z tym przekonaniem otwieranie procesu graficznego neguje istotę i podmiotowość samej grafiki. Jak więc należy traktować coraz liczniejsze przypadki wtórnego wykorzystywania wykonanych odbitek oraz matryc, ich twórczego przetwarzania, dekompozycji, wariacyjnego przetwarzania czy wreszcie łączenia z innymi mediami? Czy rzeczywiście działania te podważają tożsamościowe fundamenty medium? W tym kontekście nie można też pominąć pytania, czy wykorzystanie  obrazotwórczego potencjału oraz specyfiki graficznego procesu w rozbudowanych, (wielopłaszcyznowych pod względem technicznym i procesowym)   wypowiedziach twórczych jest jedynie transmedialną strategią współczesnego artystycznego przekazu, czy kryje się w tym działaniu coś więcej, i to „coś” właśnie ma istotne znaczenie dla rozwoju i nowego samej grafiki?   

W ostatnich dekadach graficzne medium, podobnie jak wiele innych form i sposobów artystycznej ekspresji, przechodziło wiele technologicznych i ideologicznych zmian. Czasami miały one wręcz rewolucyjny charakter. Już samo pojawienie się w obszarze sztuki technik cyfrowych wymusiło daleko idącą rewizję dotychczasowych definicji oraz mechanizmów kategoryzacji elementów twórczego procesu. Poważnym problemem stało się już samo definiowanie matrycy w kontekście jej fizyczno-numerycznych wcieleń. Owa dualność bytu generowała kolejne pytania. Wśród nich to fundamentalne - o naturę graficznego obrazu.  Jaka ona jest w kontekście potencjalnej jego efemeryczności, zmienności (czy wręcz płynności), „wielobytu” oraz potencji powrotnego transkodowania w matrycowy zapis. Należy tu podkreślić, że „cyfrowy” trop jest tak naprawdę jednym z wielu, a tytułowe rozciąganie czy też otwieranie procesu graficznego może przybierać bardzo różne formy. Może zarówno osłabiać naturę samego medium, jak i ją eksponować i (niejako mimochodem) wskazywać na jego najważniejsze deskryptywne cechy.  

Does artistic recycling/upcycling of the matrix and print invalidate the printmaking genotype? Questions about the nature of stretching the printmaking process.  

The speech will be devoted to the problem of defining the process of going beyond printing or projection in artistic printmaking. In the era of "media" and "post-media" definitions of art, going beyond the traditionally established process framework seems to be evidence of the invalidation of the initial medium. According to this belief, opening up the printmaking process negates the essence and subjectivity of printmaking itself. So how should we treat the increasingly numerous cases of secondary use of prints and matrices, their creative processing, decomposition, variational processing and finally combining them with other media? Do these actions really undermine the identity foundations of the medium? In this context, we cannot ignore the question whether the use of the image - creating potential and the specificity of the graphic process in complex, (multi-level in terms of technical and process) creative statements is only a transmedia strategy of contemporary artistic message, or whether there is something more hidden in this activity, and that " something" is important for the development and new graphics itself. 

In recent decades, the graphic medium, like many other forms and methods of artistic expression, has undergone many technological and ideological changes. Sometimes they were downright revolutionary. The very appearance of digital techniques in the field of art forced a far-reaching revision of previous definitions and mechanisms for categorizing elements of the creative process. Defining the matrix in the context of its physical and numerical incarnations has become a serious problem. This duality of existence generated further questions. Among them, the fundamental one is about the nature of the graphic image. What is it like in the context of its potential ephemerality, variability (or even fluidity), "polybeing" and the potential for re-transcoding into a matrix record. It should be emphasized here that the "digital" trope is in fact one of many, and the titular stretching or opening of the printmaking process can take many different forms. It can both weaken the nature of the medium itself, as well as expose it and (as if in passing) point to its most important descriptive features.