Małgorzata Kozera

Małgorzata Kozera
Artystka i jej sztuka w filmie dokumentalnym. Praca nad filmem "Twarze Agaty" jako proces komunikacji i kreacji.

Mówi się, że to nie autor wybiera temat, lecz temat wybiera autora.

Agata di Masternak jest artystką wizualną, której twórczość dotyka tematu traumy i jej przezwyciężania, doświadczania dualizmu ciała i duszy, zachwiania i budowania tożsamości oraz poszukiwania sensu życia w najbardziej elementarnym wymiarze. W wieku 16 lat Agata dowiedziała się, że jest nieuleczalnie chora i zapewne umrze w ciągu najdalej dwóch lat. Dziś artystka ma lat czterdzieści, kilkadziesiąt operacji za sobą i kolejne przed sobą. Małgorzata Kozera jest reżyserką filmów dokumentalnych. Agatę spotkała w momencie, kiedy sama mierzyła się z tematem choroby, bólu i śmierci. W 2016 roku te dwie artystki podjęły decyzję, że rozpoczynają wspólną podróż – Małgorzata będzie robić film, Agata będzie bohaterką filmu. Doświadczenie trwającej ponad siedem lat pracy nad filmem „Twarze Agaty” staje się podstawą do rozważań o naturze filmu dokumentalnego i specyfice relacji między autorem filmu, a jego bohaterem. Reżyserka przedstawia proces realizacji filmu jako życiową praktykę poznawczą i twórczą, której punktem wyjścia jest spotkanie, a warunkiem koniecznym odpowiedzialność i zaufanie. Jak w takich warunkach rozwija się ekspresja artystyczna autora filmu i z jakimi ograniczeniami się spotyka? Kim są dla siebie reżyser i bohater? Jak wygląda ich relacja i przyjmowane role, gdy bohater filmu jest artystą, a jego sztuka i proces twórczy staje się tematem opowieści? I co z tego wszystkiego wynika dla odbiorców sztuki i filmu?

It is said that it is not the author who chooses the subject, but the subject chooses the author.

Agata di Masternak is a visual artist whose work touches on the subject of trauma and overcoming it, experiencing the duality of body and soul, shaking and building identity, and searching for the meaning of life at its most elementary level. At the age of 16, Agata learned that she was terminally ill and would probably die within the next two years at the most. Today the artist is in her forties, with dozens of surgeries behind her and more to come. Malgorzata Kozera is a documentary film director. She met Agata at a time when she herself was confronting the subject of illness, pain and death. In 2016, the two artists decided to start a journey together - Malgorzata would make a film, Agata would be the protagonist of the film. The experience of working on the film "Faces of Agata" for more than seven years becomes the basis for considering the nature of documentary film and the specifics of the relationship between the filmmaker and her protagonist. The director presents the process of filmmaking as a cognitive and creative practice, the starting point of which is an encounter, and the necessary condition is responsibility and trust. How does the filmmaker's artistic expression develop under such conditions, and what constraints does it face? Who are the director and the protagonist for each other? What does their relationship and the roles they assume look like when the film's protagonist is an artist, and her art and creative process become the subject of the story? And what are the implications of all this for the audience of art and film?