Nagroda Ig Nobla

Nagroda Ig Nobla to satyryczna nagroda przyznawana corocznie od 1991 r organizowane przez naukowy magazyn humorystyczny Annals of Improbable Research (AIR), w celu uczczenia dziesięciu niezwykłych lub trywialnych osiągnięć w badaniach naukowych . Jej celem jest „honorowanie osiągnięć, które najpierw rozśmieszają ludzi, a potem zmuszają do myślenia”. Nagrody Ig Nobla, są wręczane przez laureatów Nagrody Nobla podczas ceremonii w Massachusetts Institute of Technology . Nagroda pieniężna w postaci Ig Nobla jest przyznawana w pojedynczym banknocie o wartości 100 bilionów dolarów Zimbabwe (0,40 USD). Najczęściej nagradzane są artykuły naukowe, które mają jakiś humorystyczny lub nieoczekiwany aspekt. Przykłady sięgają od odkrycia, stwierdzenie, że czarne dziury spełniają wszystkie wymagania techniczne, aby być miejscem piekła, lub badania nad „zasadą pięciu sekund ”. Jedyną osobą, która otrzymała Ig Nobla oraz Nagrodę Nobla jest Sir Andre Geim , który w 2000 roku otrzymał Nagrodę Ig Nobla za uniesienie żaby za pomocą magnetyzmu, a w 2010 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za pracę nad właściwościami elektromagnetycznymi grafenu.

Oto kilka ciekawy nagród z dziedziny Biologii

  • 2024 Fordyce Ely i William E. Petersen (nagroda pośmiertna) za wyniki badań opublikowane w 1939 r. nad wyciekami mleka z krowich wymion. Naukowcy „strzelali” z nadmuchanych papierowych toreb obok krów, na których grzbietach stały koty. Okazało się, że wycieki mleka związane są z wyrzutem adrenaliny np. pod wpływem strachu.
  • 2021 Susanne Schötz, Robert Eklund i Joost van de Weijer za analizę rożnych sposobów komunikacji między człowiekiem a kotem.
  • 2019 Ling-Jun Kong, Herbert Crepaz, Agnieszka Górecka, Aleksandra Urbanek, Rainer Dumke i Tomasz Paterek za odkrycie, że martwe namagnesowane karaluchy zachowują się inaczej niż żywe namagnesowane karaluchy
  • 2015 Bruno Grossi, Omar Larach, Mauricio Canals, Rodrigo A. Vásquez, José Iriarte-Díaz za obserwację, że przy zmianie punktu ciężkości kurczaka za pomocą sztucznego ogona, zaczyna on chodzić jak dinozaur.
  • 2024 Marc-Antoine Fardin za badaniami nad reologią kota i odkrycie że kot może być (w zależności od potrzeby) ciałem stałym lub cieczą