Doskonałość edukacji akademickiej – jak przeorientować uczelnie
na jakość kształcenia?

Termin:  29-30 marca 2017 r. (środa, czwartek)

Współorganizator: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Ilościowo Polska osiągnęła sukces obejmując kształceniem na poziomie wyższym niemal połowę kolejnych roczników młodzieży. „Drugą stroną medalu” jest jednak powszechnie dostrzegana inflacja dyplomów i obniżenie ich znaczenia dla pracodawców. Środki publiczne na kształcenie studentów do tej pory dzielone były w znacznej mierze w oparciu o kryteria ilościowe, co nie sprzyjało wzrostowi jakości kształcenia; pewne działania w tym kierunku już zostały podjęte. Zmiany wymaga system oceny jakości kształcenia tak, aby by uchwycić rzeczywiste efekty, a nie sprawność w tworzeniu dokumentacji.
Poprawić też należy porównywalność polskich dyplomów ukończenia uczelni na poszczególnych poziomach kształcenia z dyplomami innych krajów o rozwiniętej edukacji.

Należy odpowiedzieć na pytanie, czy ministerstwo powinno oddziaływać na ofertę edukacyjną przez politykę kontraktowania kierunków studiów, a jeśli tak, to jak powinno to robić. Rozważenia wymaga wprowadzenie zmian w organizacji toku kształcenia (3+2+4 czy 4 + [1] + 4). Absolwenci musza być lepiej przygotowani do startu zawodowego, ale poprawy wymaga też poziom ogólnego wykształcenia i kompetencji społecznych.

Na koniec pozostaje problem niezbyt wysokiego poziomu kandydatów na studia (efekty pracy szkół średnich). Być może trzeba powrócić do prowadzenia egzaminów wstępnych i innych działań selekcyjnych przy przyjęciu na studia lub dopuścić do ich wprowadzenia przez uczelnie na mocy przepisów wewnętrznych (oznacza to jednak zmniejszenie rangi matury).