Jest nam bardzo miło poinformować, że trzech profesorów z Instytutu Archeologii UR zostało członkami Komitetu Nauk Pra i Protohistorycznych Polskiej Akademii Nauk na kadencję 2020-2023. Są to:

Sylwester Czopek

Prof. dr hab., nauki historyczne, archeologia; związany z Uniwersytetem Rzeszowskim od początku jego istnienia (wcześniej, od 1997, w WSP); archeolog i muzealnik (w latach 1981-2008 w Muzeum Okręgowym w Rzeszowie, w latach 1991-2008 jego dyrektor). Studia archeologiczne ukończył z wyróżnieniem w UMCS w Lublinie (1981), doktoryzował się w IHKM PAN w Warszawie (1989), stopień doktora habilitowanego uzyskał w Uniwersytecie Jagiellońskim (1996), a od 2003 roku posiada tytuł profesorski. W 2015 roku został członkiem-korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności. Od 4 kadencji jest wybierany do Komitetu Nauk Pra- i Protohistorycznych PAN, gdzie sprawował funkcje przewodniczącego Komisji Epoki Brązu i Wczesnej Epoki Żelaza oraz Zespołu ds. Ochrony Dziedzictwa Archeologicznego. W rozpoczynającej się kadencji (2016) został wybrany jednym z dwóch wiceprzewodniczących Komitetu. W latach 2012-2015 pełnił funkcję Prezesa ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Dziedzictwa Archeologicznego. Jest ekspertem Narodowego Centrum Nauki. W uczelni pełnił funkcje Dyrektora Instytutu Archeologii (2001-2008), Dziekana Wydziału Socjologiczno-Historycznego (2008-2012), Prorektora ds. Nauki (2012-2016). Od grudnia 2015 jest pełniącym obowiązki Rektorem UR. W marcu 2016 został wybrany przez Uczelniane Kolegium Elektorów UR na Rektora na kadencję 2016-2020.

Michał Parczewski

Prof. dr hab.; archeologia. Studia: archeologia powszechna, UJ (1969); doktorat  Instytut Archeologii UJ (1978), habilitacja  Wydział Filozoficzno-Historyczny UJ (1989), tytuł prof. nauk humanistycznych (1993); od 1999 prof. zwycz. Praca naukowa: w l. 1969-2010  UJ (w Katedrze, potem Instytucie Archeologii) na stanowisku asystenta, od 1978 adiunkta, od 1990 docenta i od 1993 profesora nadzwyczajnego. Od 1998 w WSP w Rzeszowie (od 2001 – UR) na stanowisku profesora, wpierw w Instytucie Historii, a od 1999 w Instytucie Archeologii. Pełnił funkcje: wicedyrektora Instytucie Archeologii UJ (1990-1996), kierownik Zakładu Archeologii  Średniowiecza w IA  UJ (1995-2005); kierownik Zakładu Archeologii Średniowiecza IA UR (od 1999); kierownik studium doktoranckiego w IA UR (2006-2013). Należy do wielu organizacji naukowych, m.in.:  Komitetu Nauk Pra- i Protohistorycznych PAN od 1996 (wiceprzewodniczący Komitetu 2011-2015), Komitetu Słowianoznawstwa PAN (od 1996), Komisji Prehistorii Karpat PAU (wiceprzewodniczący), Instytutu Archeologicznego Słowackiej Akademii Nauk w Nitrze jako członek-korespondent (od 2011). Autor 8 monografii i 211 artykułów, redaktor 10 pozycji.  Wypromował 5 doktorów (w UJ i UR), 68 magistrów archeologii (47 w UJ i 21 w UR), a także 9 licencjatów (w UR) i 7 magistrów historii (w Instytucie Historii WSP w Rzeszowie).

Pelisiak Andrzej

Prof. dr hab.; nauki humanistyczne, archeologia, archeologia neolitu i początków epoki brązu. Absolwent UŁ; doktorat IHKM PAN (1989), dr hab. UAM (2004). Pracował w Muzeum Archeologicznym i Etnograficznym w Łodzi na stanowiskach: stażysty (1980), asystenta (1980-83), starszego asystenta (1983-86), adiunkta (1986-89), kustosza (1989-92), starszego kustosza (1992-97). Z Uniwersytetem Rzeszowskim związał się w 2001 – adiunkt w Instytucie Archeologii (2001-04), profesor nadzwyczajny (od 2004). Realizował program „Badania nad neolitem i wczesną epoka brązu w Polsce środkowej”; brał dział w interdyscyplinarnych programach „Zapis holoceńskich zmian środowiska i klimatu w osadach warwowych jeziora Gościąż” oraz „Wydobycie, obróbka i dystrybucja surowców krzemiennych ze środkowej części Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej w neolicie i wczesnej epoce brązu”; prowadzi badania nad neolitem i początkami epoki brązu we wschodniej części Karpat Polskich i na terenach przyległych oraz neolitem zachodniej Ukrainy. Opublikował 130 publikacji naukowych w języku polskim i językach obcych, w tym autorstwo lub współautorstwo, 9 książek. Otrzymał nagrodę indywidualną Ministra Edukacji Narodowej i Sportu na książkę Osadnictwo. Gospodarka. Społeczeństwo. Studia nad kulturą pucharów lejkowatych na Niżu polskim (2004).