autor artykułu: Jarosław Sankowski

23 maja w Galerii im. prof. Włodzimierza Kotkowskiego miało miejsce otwarcie wystawy obrazów pracowników Zakładu Malarstwa, Instytutu Sztuk Pięknych, Kolegium Nauk Humanistycznych, Uniwersytetu Rzeszowskiego. 

Jest to kolejne spotkanie malarzy kolegów z Zakładu po ekspozycjach w Galerii BWA w Przemyślu, Galerii Krypta u Pijarów w Krakowie i Galerii Logos w Łodzi.  

11 uczestników pokazu to:  

dr hab. Jacek Balicki, prof. UR 

prof. zw. dr hab. Tadeusz Boruta  

dr hab. Małgorzata Drozd-Witek, prof. UR 

dr hab. Antoni Nikiel, prof. UR 

dr hab. Marek Olszyński, prof. UR 

dr hab. Marek Pokrywka, prof. UR  

dr hab. Jarosław Sankowski, prof. UR  

dr Katarzyna Cwynar 

dr Magdalena Cywicka  

dr Łukasz Gil 

dr Piotr Woroniec 

Podstawowym językiem wypowiedzi autorów jest malarstwo w różnych jego odmianach, reagujące na bodźce współczesnego otoczenia, wraz z jego zmiennością, nawiązujące kontakt z innymi dziedzinami sztuki i nauki, będące odbiciem tendencji myśli humanistycznej. Jakkolwiek malarstwo uświęcone przez tradycję istnieje mocno w pejzażu artystycznych poczynań współczesności, to jednak staje się alternatywną formą komunikacji uszlachetnioną przez warsztat malarski. Obraz umiejętności oka i ręki, albo zdolności umysłu i serca, szlachetność i niezależność to cechy artysty, który daje wyraz prawdzie o swoim widzeniu rzeczywistości. Mając porównanie do poprzednich pokazów grupy daje się zaobserwować ewolucję formy, ewolucję myślenia malarskiego, które wzbogacając lub redukując detale dąży do najlepszego rozwiązania ideowego i warsztatowego. Niezwykła zdolność malarstwa do asymilowania bodźców zewnętrznych powoduje, że ślady rzeczywistości organizujące przestrzeń obrazu asymilując się z farbą dają nową jakość ideową i obiekt w formie obrazu. Najczęściej eksplorowanym środowiskiem inspiracji jest na tej wystawie pejzaż z jego cechami strukturalnymi, jego potencjałem symbolicznym, cechami klimatu, nastroju. Także jako teren umiejscowienia wspomnień, lub onirycznych odniesień. Pojawia się też figura ludzka oraz konkretny przedmiot, wraz z jego konotacją znaczeniową, kierujący odbiór w stronę kultury lub polityki a także przedmiot, obiekt jako prowokacja, lub wizualna zabawa nawiązująca dialog z nieformalnymi zjawiskami w kulturze. Pojawia się również architektura jako teren eksploracji przestrzeni otwartej i zamkniętej wraz z jej cechami emocjonalnymi, lub klimatem iluzorycznej przestrzeni, lub też taka, która łączy pejzaż z figurą odwołując się do podstawowych zależności w otaczającej naturze. Wystawa obrazuje obszar i poziom poszukiwań artystycznych w medium malarskim, oraz potencjał i jakość działań w tej dziedzinie. Różnorodność formalna i znaczeniowa wynikająca z odmienności postaw twórczych oraz kontaktów ze studentami w obszarze dydaktyki stanowi dużą wartość w kontekście powstającego Malarstwa; nowego kierunku kształcenia w Instytucie. Tradycyjne medium wypowiedzi staje się łącznikiem między przeszłością teraźniejszością oraz przyszłością określając swoje miejsce wśród wizualnego wielogłosu współczesności.  

fot. Łukasz Kuśnierz, Marek Haba