Dariusz Rosiak „ŻAR. Oddech Afryki”

Dariusz Rosiak to doświadczony dziennikarz radiowy i prasowy, pracownik francuskiej stacji RFI, współpracownik sekcji polskiej BBC, a także programu III Polskiego Radia. Właśnie w ramach projektu „Trójka przekracza granice”, Dariusz Rosiak w latach 2007-2010 podróżował między innymi do Afryki. Owocem tych podróży jest „ŻAR. Oddech Afryki”, książka składająca się z 13 rozdziałów poświęconych 13 państwom afrykańskim.

Każde z nich charakteryzują swoiste cechy i uwarunkowania, jak chociażby ogromne znaczenie gabinetów fryzjerskich i wystawnych pochówków w Ghanie czy fascynacja muzyką w Mali. Czytając, dostrzegamy też wiele problemów wspólnych dla tego obszaru oraz poznajemy ich złożoność i konsekwencje hamujące rozwój, takich jak: niebotyczna korupcja, krwawe wojny domowe, setki i tysiące uchodźców, skrajna nędza obok ostentacyjnego bogactwa. Autor posługuje się bardzo klarownym i precyzyjnym językiem, rysuje interesujące obrazy afrykańskiej rzeczywistości poprzez rozmowy i wywiady z mieszkańcami kolejnych państw, unikając własnych komentarzy i ocen.

Czytając poszczególne rozdziały możemy poszerzyć i uzupełnić swoją wiedzę wyniesioną z wcześniejszych lektur. Rozdział poświęcony Mali przenosi nas w świat „Hardcorowych bibliotekarzy z Timbuktu” Joshui Hammera, którą to książkę z dużym zainteresowaniem omawialiśmy na jednym z niedawnych spotkań DKK. Z kolei rozdział Republika Południowej Afryki: świat posegregowany to uzupełniające spojrzenie na problemy apartheidu i ciągle żywe jego konsekwencje, zagrożenia dla białych farmerów z zabójstwem Eugene Tere Blanche włącznie, jakie znamy z książki „Wypalanie traw” Wojciecha Jagielskiego. Tego samego autora „Nocni wędrowcy” to poruszające historie dzieci porywanych i siłą wcielanych do Armii Bożego Oporu, o czym przeczytamy także w książce Dariusza Rosiaka  „ŻAR. Oddech Afryki”.

Podczas lektury znajdziemy niekiedy kontrowersyjne dyskusje na temat niewolnictwa i jego skutków dla Afryki, ciągle aktualnego pokłosia podbojów kolonialnych tego kontynentu, a także celowości międzynarodowej pomocy humanitarnej. Autor przedstawia tu wiele różnych opinii, prezentowanych przez rozmówców z odwiedzanych krajów, w tym także przez misjonarzy. Warto podkreślić, że własne spostrzeżenia autor uzupełnia bogatą bibliografią, szczególnie anglojęzyczną.

Od podróży autora do 13 krajów afrykańskich minęło 10 lat. Jest to czas wystarczający do oceny tego, co się zmieniło w samej Afryce. Doniesienia medialne nie są krzepiące, a napływ uchodźców do krajów europejskich tylko to potwierdza. Postępuje susza, szczególnie w krajach Sahelu, narastają zamachy terrorystyczne, nie zniknęło zagrożenie wojną domową. Obok wcześniejszych zagrożeń pojawiło się nowe – wirus COV 19, który zbiera coraz większe żniwo, szczególnie w RPA.

Zachęcam gorąco do lektury tej książki, najlepiej z możliwością równoczesnego korzystania z atlasu i Wikipedii, celem usytuowania terytorialnego oraz analizy historycznej niektórych faktów. Tak przygotowani mamy szasnę odbyć naprawdę kształcącą podróż na „Czarny Kontynent” .

Poszczególne kraje afrykańskie przybliżam w prezentacji PPT, w której treści zaczerpnięte z książki „ŻAR. Oddech Afryki” Dariusza Rosiaka uzupełniłam korzystając z Wikipedii.

Maria Suchy