W wydanej w 2019 r. monografii "UTW-UR 2008-2018" znajdziemy jej rozważania nt. samotności, które opatrzyła mottem "Nie ma na samotność lepszego leku, niż Uniwersytet Trzeciego Wieku".

W Uniwersytecie Trzeciego Wieku w Rzeszowie była od lutego 2007 r. i od razy przez Opiekuna UTW prof. Zina została zaproszona do pracy w Zarządzie UTW, a w maju tego roku była wybrana Starościną UTW. Jej kadencja przypadła na gwałtowny przyrost słuchaczy – ok. 200 rocznie, stąd zaistniała konieczność formalnego usprawnienia organizacji: powstają nowe regulaminy wewnętrzne, krystalizują się sekcje i kluby, ustalono zasady współpracy z UR, poszerzono zarząd do 12 osób z podziałem zadań. Starościna wnioskowała też o powołanie Rady Programowej UTW, uzgodniła z władzami UR potrzebną korektę Statutu UTW, uformowała samorząd słuchaczy – wsparcie dla zarządu, które dawali kierownicy klubów i grup zajęciowych oraz nawiązała współpracę z innymi UTW z Podkarpacia. Ze względów rodzinnych musiała we wrześniu 2008 r. zrezygnować z pracy w Zarządzie. Ale nadal służyła wsparciem i swoim doświadczeniem, włączyła się w organizację 30-lecia UTW w 2014 r.; opracowała wniosek projektu „Nowoczesna bankowość dla postępowych seniorów" konkursu NBP i kierowała projektem w 2015 r  Ostatnie kilka lat mieszkała w Warszawie, bliżej córki i tam też uczestniczyła w życiu UTW. Emanowała szeroką wiedzą i wysoką kulturą osobistą.

Maria Rudnicka "Ostatni przystanek Ludmiły Korgi"

Pielgrzymka Twoja dobiegła końca.

Udajesz się na drugi brzeg.

Znikły Twoje cierpienia i troski,

bo skończyłaś  życia bieg.

      W niebiańskim oliwnym gaju,

      nowa ojczyzna na Ciebie czeka.

      W poszumie rajskiego wiatru,

      zadźwięczy kosmiczna muzyka.

Otwarły się bramy niebios

i dusza Twoja się raduje.

W drugiej ojczyźnie tam,

blask Pana, cudnie emanuje.

      Zaśpiewamy Ci żałobną pieśń.

      Niech wiatr z echem Ci gra

      i niesie smutne dźwięki i żal,

      tam gdzie wieczny sen trwa

Pamiętać będziemy o Tobie,

W UTW, zostawiłaś cząstkę siebie.           

Modlić się będziemy codziennie,

gdy będziesz szczęśliwa w niebie.

      Zegnamy Cię z łezką w oku,

      Problemy pierzchły jak cień.

      Zostanie po Tobie pamięć

                   i ten nostalgiczny dzień.